(Από Σάββατο 28 Απριλίου μέχρι & 1 Μαΐου 2018)

Πρώτη φορά ξεκινήσαμε θαλασσινή εξόρμηση “μουδιασμένοι”. Είχε βλέπεις προηγηθεί το 40ήμερο μνημόσυνο του μέλους και φίλου μας Πάρη απ' το οποίο φύγαμε αμέσως μετά για την προγραμματισμένη εκδρομή. Λες και ο Θεός ήθελε να μας παρηγορήσει για την απώλεια του φίλου μας, μας έδωσε μια απίστευτη μπονάτσα για να ταξιδέψουμε.

Πλοηγός ο Νίκος, “σκούπα” ο Αντώνης, ενδιάμεσα ο Γιώργος, ο Ανταλκίδας, ο Φραγκίσκος Δ. & ο Φραγκίσκος Β.. Οι μανέτες κάτω, και φύγαμε για Σαντορίνη. Οι ταχύτητες πολύ υψηλότερες απ' τις συνηθισμένες σε άλλα ταξίδια. Πάμε με 28 κόμβους και ακούω στο VHF: δώσε κι άλλο! Τι λέτε βρε έχουμε κι ένα σκάφος με μια 115 Hpλέω. Κανένα πρόβλημα, μου λέει ο κάτοχός του, μια χαρά πάμε! Χωρίς να το καταλάβουμε και σε δυο  ωρίτσες δέναμε στη μαρίνα της Βλυχάδας στις θέσεις που μας υπέδειξαν.

Τα αυτοκίνητα που είχαμε παραγγείλει έφτασαν αμέσως και οι στεριανές περιηγήσεις ξεκίνησαν. Το πρόγραμμα χαλαρό, όλοι είχαμε ανάγκη ξεκούρασης και χαλάρωσης και το νησί ήταν ιδανικό για να μας τα προσφέρει. Τι να πει κανείς για τη Σαντορίνη! Όσες φορές κι αν πας δεν τη χορταίνεις! Πως να χορτάσεις τα τοπία και τη θέα στην Καλντέρα που σου κόβει την ανάσα! Πως να χορτάσεις τα ηλιοβασιλέματα στην Οία και το Φηροστεφάνι, τις μαύρες παραλίες στο Καμάρι και την Περίσσα, και την αρχιτεκτονική σε όλο το νησί; Δεν είναι τυχαίο που είναι από τους πρώτους τουριστικούς προορισμούς παγκοσμίως!

Έτσι όμορφα και χαλαρά περάσαμε τρεις μέρες, όλοι μια παρέα! Μαζί όλοι για καφέ, μαζί για φαγητό το μεσημέρι, μαζί το βράδυ στα μπαράκια με τα πειράγματα και τα γέλια να δίνουν και να παίρνουν! Την τέταρτη μέρα, την Πρωτομαγιά, ραντεβού το πρωί στα σκάφη μας που τα είχαμε αναζητήσει. Αφού ανεφοδιαστήκαμε με καύσιμα, ξεκινήσαμε θαλάσσια περιήγηση. Σύμμαχος μας και πάλι ο καιρός, παραπλεύσαμε τα νότια και δυτικά παράλια του νησιού, περάσαμε απ' την Κόκκινη παραλία, καβατζάραμε το Φάρο και μπήκαμε στον κόλπο των Φηρών, θαυμάσαμε από θαλάσσης πλέον το νησί, και πήγαμε στην Παλαιά και Νέα Καμένη όπου βρίσκεται ένα απ' τα λίγα ακόμα ενεργά ηφαίστεια της Ευρώπης. Στη συνέχεια πλώρη για την Οία και το Αμμούδι για φωτογραφίες.

Το μεσημέρι μας βρήκε στη Θηρασιά απέναντι, τα σκάφη αρόδου δεμένα στα φουντάγια και τον (έξυπνο) εστιάτορα να μας μεταφέρει με τη βάρκα του στην ταβέρνα του, όπου γευματίσαμε όλοι μαζί. Νωρίς το απόγευμα, φορτωμένοι αναμνήσεις πήραμε το δρόμο της επιστροφής και με μια θάλασσα αρυτίδωτη φτάσαμε συντεταγμένα και χωρίς κανένα πρόβλημα πίσω στη βάση μας, με τις σκέψεις μας στο επόμενο ταξίδι!

Κείμενο & φωτογραφίες: Νίκος Λαμπράκης.

.